Okres wiosenny to czas w którym wzrasta liczba pożarów traw na łąkach, w okolicach lasów oraz nieużytkach rolnych, spowodowanych wypalaniem suchych traw i zarośli. Stanowią one zagrożenie dla życia roślin, zwierząt, ludzi. Przyczyniają się również do zanieczyszczania środowiska naturalnego.
Problem wypalania traw i nieużytków wraca co roku jak bumerang. Mimo licznych ostrzeżeń osoby wypalające trawy wydają się być nieświadome swojego postępowania.
Mitem jest, że wypalanie traw i pozostałości roślinnych poprawi żyzność gleby. Wręcz przeciwnie. Zachowanie takie pociąga za sobą obniżenie jej wartości nawet na kilka lat. Warto pamiętać, że wysoka temperatura niszczy roślinność, powoduje degradację gleby i stanowi poważne zagrożenie dla zwierząt. Ogień jest niebezpieczny dla ptaków, płazów, owadów i ssaków. Jest żywiołem i nigdy nie możemy mieć pewności, że będziemy w stanie go opanować. Płomienie niszczą nory, legowiska, gniazda. Ponadto po zimie trawy są wysuszone i palą się szybko. W rozprzestrzenianiu się ognia pomaga również wiatr. Łatwo zatem o pożar. Dym zatruwa powietrze. Wówczas do atmosfery trafia dwutlenek węgla, dioksyny, które są niebezpieczne dla człowieka.
Wypalanie traw poza tym, że jest to niechlubna praktyką, jest także prawnie zakazane.
Zgodnie bowiem z ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody:
Art. 124. 1. Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów.
Art. 131 pkt 12. Kto wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary podlega karze aresztu albo grzywny.
Wypalanie traw w kodeksie wykroczeń:
Art. 82 § 3. Kto na terenie lasu, na terenach śródleśnych, na obszarze łąk, torfowisk i wrzosowisk, jak również w odległości do 100 metrów od nich roznieca ogień poza miejscami wyznaczonymi do tego celu albo pali tytoń, z wyjątkiem miejsc na drogach utwardzonych i miejsc wyznaczonych do pobytu ludzi, podlega karze aresztu, grzywny albo nagany.
Art. 82 § 4. Kto wypala trawy, słomę lub pozostałości roślinne na polach w odległości mniejszej niż 100 metrów od zabudowań, lasów, zboża na pniu i miejsc ustawienia stert lub stogów bądź w sposób powodujący zakłócenia w ruchu drogowym, a także bez zapewnienia stałego nadzoru miejsc wypalania, podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany.
Nie bez znaczenia jest również ustawa o odpadach:
Art. 191. Kto, wbrew zapisom art. 155, termicznie przekształca odpady poza spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów podlega karze aresztu albo grzywny.
Art.155. Termiczne przekształcanie odpadów prowadzi się wyłącznie w spalarniach odpadów lub we współspalarniach odpadów, z zastrzeżeniem art.31.
Art. 31. 1. Jeżeli spalanie odpadów w instalacjach lub urządzeniach przeznaczonych do tego celu jest niemożliwe ze względów bezpieczeństwa, marszałek województwa może zezwolić,
w drodze decyzji, na spalanie odpadów poza instalacjami lub urządzeniami.
2. Zezwolenie na spalanie odpadów poza instalacjami i urządzeniami dla terenów zamkniętych wydaje regionalny dyrektor ochrony środowiska.
3. Organem właściwym do wydania zezwolenia na spalanie odpadów poza instalacjami
i urządzeniami jest organ właściwy ze względu na miejsce spalania odpadów.
Pamiętajmy, że wszelkie pozostałości roślinne stanowią odpady, które obligatoryjnie muszą być segregowane zgodnie z jej zasadami. Spalanie gałęzi, liści i innych pozostałości na terenie przydomowego ogródka jest zakazane.
Apelujemy o rozsądek!
