19 marca rusza Grudziądzka Wiosna Teatralna 2022. Oferta artystyczna obejmuje spektakle z udziałem największych gwiazd polskiej sceny. Z kolei w ramach DKF zaprezentowany zostanie film poświęcony Wisławie Szymborskiej oraz odbędzie się spotkanie z Katarzyną Kolendą – Zaleską. Karnety GWT można nabywać już od 21 lutego w cenie 260 zł. Od tego też dnia pojawi się możliwość kupowania biletów.
W tym roku Grudziądzka Wiosna Teatralna rozpocznie się bardzo mocnym akcentem, gdyż z desek naszego Teatru wybrzmią monologi i dialogi jednego z najwybitniejszych twórców teatru elżbietańskiego – Williama Szekspira. „Wokół Szekspira” w wykonaniu Andrzeja Seweryna to nie tylko popis wielkiego aktora i kunsztu jednego z najwybitniejszych dramaturgów w dziejach literatury. To również zaproszenie skierowane tak do koneserów Szekspira, jak i do tych, którzy jego twórczość znają nieco mniej, do interpretacji i reinterpretacji tekstów, które wciąż stanowią wyzwanie dla wrażliwości i inteligencji oraz bywają niezwykle aktualne. Tym razem zostaną też zaprezentowane w zupełnie nowym przekładzie Piotra Kamińskiego. Wydarzeniu, które rozpocznie się 19 marca o godz. 19.00, towarzyszyć będzie wystawa fotografii Piotra Litwica „Mistrzowie”. Bilety będą do nabycia w cenie 60 zł i 50 zł.
Piotr Litwic jest grudziądzaninem, pracującym jako fotosista, tworzącym materiały promocyjne do filmów, seriali, programów TV. Na wystawę składa się wybór zdjęć wybitnych polskich aktorów, wykonanych w latach 2005-2021.
26 marca w Teatrze, w ramach Grudziądzkiej Wiosny Teatralnej oraz w związku z Międzynarodowym Dniem Teatru, można będzie obejrzeć spektakl „Biała bluzka” wg opowiadania Agnieszki Osieckiej. Spektakl rozpocznie się o godz. 19.00. Bilety będą do nabycia w cenie 110 zł i 90 zł.
W roli Elżbiety: Krystyna Janda
Adaptacja i reżyseria: Magda Umer
Opracowanie i kierownictwo muzyczne: Janusz Bogacki
Producent wykonawczy: Alicja Przerazińska
Zespół w składzie:
Janusz Bogacki: fortepian
Tomasz Bogacki: gitara
Paweł Pańta: kontrabas
Bogdan Kulik: perkusja
„Biała bluzka”, oparta na opowiadaniu Agnieszki Osieckiej, to opowieść o miłości niemożliwej, bo miłości do opozycjonisty. Historia kobiety, która nie potrafi poradzić sobie ze sobą i z Polską lat stanu wojennego. Tytułowa biała bluzka była marzeniem i znakiem przystosowania do życia w kraju zakazów i nakazów, cenzury, opozycji, kartek na mięso, zaświadczeń z miejsca pracy, dowodów, stempelków, godziny policyjnej i więźniów politycznych. Kraju braku wolności, w którym ułańska fantazja podlewana alkoholem, miłość, przyjaźń i poczucie humoru pozwalały czuć smak życia. Z czasem spektakl stał się „kultowy”, był grany w całej Polsce. Przeglądała się w nim dorastająca młodzież, która uznała, że bohaterka Osieckiej mówi, myśli i czuje jak oni.
Powrót do tamtej opowieści oznacza przedstawienie datowane znów w tamtych czasach. Ale bohaterka – dziś dojrzała kobieta po przejściach – i interpretuje, i myśli odmiennie. To samo, ale w innym zabarwieniu, inaczej akcentując problemy. Spektakl opowiada także nowym pokoleniom, w sposób specyficzny dla Osieckiej, klimat i koloryt czasu minionego. W spektaklu emocje opowiadane są także przy pomocy dziesięciu najważniejszych piosenek Agnieszki Osieckiej. To spektakl muzyczny ilustrowany materiałami filmowymi.
31 marca w Teatrze, w ramach Dyskusyjnego Klubu Filmowego, zaprezentowany zostanie film dokumentalny z udziałem Wisławy Szymborskiej. Reżyserką dokumentu „Chwilami życie bywa znośne” (Polska 2010) jest popularna dziennikarka Katarzyna Kolenda-Zaleska, z którą będzie można się spotkać po seansie. Wydarzenie rozpocznie się o godz. 19.00. Bilety do nabycia w cenie 20 zł.
Dokument „Chwilami życie bywa znośne” przedstawia sylwetkę polskiej poetki i laureatki literackiej Nagrody Nobla, Wisławy Szymborskiej.
W swoim debiucie reżyserskim Katarzyna Kolenda-Zaleska stara się przybliżyć widzom portret wybitnej poetki, która w rozmowach z autorką opowiada o swoim życiu prywatnym, przeszłości, pasjach, stosunku do świata i podróżach.
Całość filmu uzupełniają opowieści wielbicieli Wisławy Szymborskiej, wśród których są m.in. Woody Allen, Umberto Eco, Václav Havel oraz Jerzy Pilch.
Z kolei 2 kwietnia w grudziądzkim Teatrze będziemy mogli obejrzeć „Cudotwórcę”. Autorem sztuki jest Brian Friel, a wyreżyserował ją Adam Ferency, który współtworzy również jej obsadę. Spektakl rozpocznie się o godz. 19.00. Bilety będą do nabycia w cenie 50 zł i 40 zł. Po spektaklu odbędzie się spotkanie z aktorami, które poprowadzi Beata Kastner.
Tło akcji tworzy zapomniana prowincja Irlandii. Frank – uzdrowiciel, Grace – jego żona, Teddy – impresario, przemierzają drogi wysłużoną furgonetką, od wioski do wioski, od przedstawienia do przedstawienia. Dotyk Franka, wypowiadane zaklęcia i tajemne moce mają uzdrawiać chorych. Nieraz zdarza się cud i występ kończy się sukcesem.
Ich wieloletnia podróż prowadzi przez wioski Walii, Szkocji i Irlandii. Po jej zakończeniu każdy z bohaterów opowiada o wspólnym życiu pełnym wzlotów i upadków. Mówią prawdę – każdy swoją, ale wraz z kolejnym wyznaniem, widzowie dostrzegają różnice w odtwarzanych wydarzeniach i przeżyciach.
„Cudotwórca” to - jak zauważają krytycy - pięknie napisana historia o miłości, przyjaźni, oddaniu, poświęceniu. Także o chęci zysku, o niewytłumaczalnej mocy umysłu i o cudach. Czy jeśli mocno w coś wierzymy, mamy szansę na cud? A co jeśli mimo ogromnej wiary, cud się nie stanie? – pytają twórcy spektaklu.
Kolejna odsłona Grudziądzkiej Wiosny Teatralnej nastąpi 9 kwietnia, kiedy to na naszej scenie obejrzymy spektakl „Oriana Fallaci. Chwila, w której umarłam” w wykonaniu Ewy Błaszczyk.
Po spektaklu spotkanie z Ewą Błaszczyk, które poprowadzi krytyk filmowy i teatralny Łukasz Maciejewski, autor książki „Aktorki. Spotkania”. Spektakl rozpocznie się o godz. 19.00. Bilety będą do nabycia w cenie 50 zł i 40 zł. Premiera sztuki miała miejsce 24 listopada 2017 roku.
tekst: Remigiusz Grzela
reżyseria i wykonanie: Ewa Błaszczyk
muzyka: Jacek Grudzień
projekcje: Anna Zuzanna Błaszczyk
Oriana Fallaci była jedną z najbardziej wyrazistych i „słyszanych” dziennikarek swojej epoki. Mówiła, że pisze o wojnie, bo to wojna odsłania w ludziach to, co jest prawdziwe. Obnaża ich piękno i brzydotę, tchórzostwo i odwagę. Twierdziła, że rozumie ludzi lepiej w stanie wojny niż w czasie pokoju.
Inspiracją dla monodramu były także osobiste fragmenty „Listu do nienarodzonego dziecka”. Bolesna rozmowa z kimś, kto nie istniał. Tym razem osobista wojna. Bohaterka opowiada o sobie „w chwili, w której umarła”, w momencie przejścia.
Biuro Prasowe i Medialne
